Joana Schneider, Spectrum, 2022*

Als je vanuit het entreegebied van het Stedelijk Museum Schiedam met de trap naar de eerste verdieping gaat, hangen aan weerszijden van het bordes twee monumentale werken van Joana Schneider (1990).

Video door Gerrit Schreurs

Van veraf lijken het felgekleurde abstracte schilderijen, waarvan de een van onderaf langzaam van kleur verschiet van oranje, geel, groen en dan naar blauw. Het werk dat er recht tegenover hangt, van rood, lila naar paars. Het zijn pendanten van elkaar en samen vormen ze het kleurenspectrum, maar je kunt ze ook zien als metaforen voor dag en nacht. Bij deze werken koos Schneider voor een natuurkundig fenomeen dat veel kunstenaars fascineert: een kleurenreeks die ontstaat bij ontleding van licht. De gekleurde draden glinsteren zacht en als de zon erop schijnt, verspreiden de kleuren zich over de wanden van het trappenhuis. Afhankelijk van de zonnestand verandert de kleur gedurende de dag. De zee en de natuur waren voor dit werk een grote inspiratiebron. 

Van dichtbij zie je dat de werken geen schilderijen zijn, maar ambachtelijk gemaakte textielkunstwerken van oud visserstouw, dat Schneider omwikkelde met draad van gerecyclede petflessen. De combinatie van duurzaamheid en ambachtelijkheid speelt in haar werk een belangrijke rol. Schneider is vooral bekend van haar monumentale textielwerken in de vorm van maskers en netinstallaties. Daarbij gebruikt ze ambachtelijke knooptechnieken die ze leerde van Nederlandse vissers in de tijd dat ze in Den Haag op de academie zat. Schiedamse haringvissers gebruikten die technieken ook voor hun visnetten.

Joana Schneider (1990)
Spectrum, 2022
Visserstouw, draad van gerecyclede petflessen

Beeld: Joana Schneider, Spectrum, 2022. Fotografie: Gerrit Schreurs